Thursday 4 June 2020

මයිනාගෙ කතා... 90... වල්ල

මයිනාගෙ කතා... 90... වල්ල...

වල්ල ගැන මොනවද දන්නෙ, වළු ගැන කතා කරද්දි මුලින්ම සිහියට එන්නෙ පොල් වල්ල. ඊට පස්සෙ අඹ වල්ල, රඹුටන් වල්ල, ඩොංගා වල්ල ආදි වශයෙන් පළතුරු වර්ග එක පොකුරට තියෙද්දි වල්ල කියල කියනව. මේ හැම දේටම අමතරව නීරෝගි පිරිමින්ටත් එකාට එක ගානෙ වළු තියෙනව. ඒ වළු ගැන තම තමං බලා ගනිල්ලා වළු නැති එවුං අනිත් එවුංගෙන් අහලා වල්ල බලාපල්ලා. වළු ගැන කතා කරද්දි අම්බලන්ගොඩ ස්ටෑනඩ් එකේ හිටපු වල්ලව අමතක කරන්නම බෑ. ළඟට ඇවිත් සරම උස්සලා කොස් ගෙඩියක් සයිස් වල්ල පෙන්නලා තමයි පොර හිඟමන් යදින්නෙ. තාම ඉන්නවද කියල නම් දන්නෑ ඒ දවස්වල නම් හිටියා.

අපේ සෙට් එකේ හිටපු එවුන්ගෙන් තඩියා කියන්නෙ බකිංහැම් පැලස් එකට ගියත් සරම ඇඳගෙන යන පොරක්. ඒක අපිට ප්‍රශ්ණයක් නොවුනට ඒක ඌටම ප්‍රශ්ණයක් උනු අවස්තා නම් එමටයි. ඕං ඉතිං එක දවසක අපේම එකෙකුගෙ ගෙදරක තිබුනු දානේකට යන්න සෙට් උනා. දානෙට පෙර දවසෙ රෑ පිරිත් කියන නිසා වත්ත හතර කොනට ලයිට් ඇදිම සහ කෑම උයන තැනට ලයිට් දැමිම ඇතුළු වැඩ කොටස තඩියට බාර දුන්නා. ඒ වෙද්දි දුර නෑයො ළඟ නෑයෝ ආදි වශයෙන් විවිද නෑයො ඒ ගෙදරට ලංවෙලා. ඇහැට කණට පේන නැම්බියොත් හතර පස් දෙනෙක් ඇවිත් හිටියා. අපේ තඩියා ඒ වෙද්දි ටෙස්ටර් එක එහෙම අරන් වෘත්තිය විදුළි ඉංජිනේරුවෙක් වෙලා. ගෙදර ඈයොත් "තඩි" අතනට බල්බ් එකක් දාන්න, පාර පේන්න එකක් දාන්න, මණඩප්පෙට සීරියල් වැලක් දාන්න ඕං ඔහොම වැඩ ගොඩයි.

කෑම උයන්න හදපු මඩුවෙ සහ ඒ අවට ඉඳගෙන නෑම්බියො ටිකයි වයසක උන්දලා කිහිප දෙනෙකුයි තේ හදනව. ඊට අමතරව අල සහ ළුනූ සුද්ද කරනව. ඔන්න ඔය වෙලාවෙ අපේ විදුළි කාර්මික ශිල්පියට පණිවිඩෙ ආවා කෑම හදන මඩුවෙ එළිය මදියි එතනට එළිය වැඩි බල්බ් එකක් දාන්න කියලා. ඕං අපේ තඩියා වීරයාසේ ගිහින් 100W බල්බ් එකක් දාන්න හදනව. මඩුවේ තිබුනු දිරාපු මේසයක් උඩට ප්ලාස්ටික් පුටුවක් තියලා පුටුව උඩ ඉඳගෙන මූ බල්බ් එක මාරු කරන්න ට්‍රයි එක. ඔය වෙලාවෙ ඔතනට ආපු අපේ කටා "තඩියො තේ එකක් ගැහුව්වද බන්" කියලා අරුගෙ සරමෙන් ඇදලා. කියන්න දුකයි පිංවතුනි සරම කැඩිලා ජොකා දාලා නෑ වල්ල එළියෙ. නෑම්බියො සී සී කඩ දුවලා, වයසක උන්දලා තූෂ්නිම්බූත වෙලා. තඩියා කළබළ වෙච්ච පාර මේසෙත් කඩං පුටුවත් කඩං බිමට. පිරිත කොහෙද රස සාගරයයි, හිනා ආකරයයි. තඩියගෙ වල්ල දැක්කා හැමෝම. මළ පැනපු තඩියා පිරිත පැත්තක තියෙද්දි ගෙදර ගියා. දැකපු උන් නම් කිව්වෙ තල් කුරුම්බා දෙකක් වගෙ සයිස් දෙකක් තිබුනා කියලයි.



ඊළඟ වල්ල අපේ කට්ටගෙ කට්ටා කෙට්ටු වෙලා මන්දපොෂණය හැදුනු එකා වගෙ උන්නට, පරම්පරාවෙම ඒවා එකතු වෙලා හැදුනු තඩි වල්ලක් නම් තිබ්බා. දවසක් කට්ටියම රංගල්ල පාළම පැත්තට ගියාම කදුරු ගෙඩි අහුලගෙන ගහන්න පටන් ගත්තා. වෙළිච්ච කදුරු ක්‍රමයෙන් අමු කදුරු ගෙඩි දක්වාත් එතනිනුත් නොනැවති ගල් පහරවල් දක්වාම විකශණය උනා. දෙපැත්තට බෙදිලා ගල් ගහද්දි අපේ තඩියා පාරෙන් ගැළවුනු කලු ගලකින් කෙලලා ඇරියා. අපේ කට්ටා ගලෙන් බේරෙන්න උඩ පැන්නා, කරුමෙක මහත කියන්නෙ ගලත් බිම වැදිලා උඩට වීසි උනා. ඒ ගල කෙලින්ම කට්ටගෙ වල්ලෙ අපරාදෙ කියන්න බෑ කට්ටා බිම වැටුනෙම සිහි නැතුව. කට්ටියම කට්ටව උස්සලා අරන් වතුර ගහලා කුරුම්බාවකුත් පොවාගෙන ආවා. ඒත් ඉතිං කට්ටට ඇවිද ගන්න බැරි තරමට අමාරුයි. කතා කර ගන්නත් බැරි තරමටම වැඩේ සීරියස්, දොස්තර කෙනෙක් ළඟට කට්ටව උස්සං ගියා. දොස්තර මහත්තයත් ලැජ්ජාව පැත්තක තියල කට්ටගෙ වල්ල පරික්ෂා කරලා බැළුව. අපරාදේ කියන්න බෑ වල්ල කුරුවල් වෙන්නම ගල් පාර වැදලා. ඩොක් කියපු විදියට කට්ටගෙ තුන තුංපලෙ ගිහින්. බෙහෙත් තොගෙකුත් දීලා කරාපිටිය රෝහලේ සායනයකටත් සහබාගි වෙන්න කියලයි කට්ටව එව්වෙ.

අයෙමත් තඩියගෙ වල්ල ගැන කියන්නෙ. ඕං එක දවසක මගුල් ගෙදරක යන්න සෙට් උනා. තඩියලගෙ මම්මා කෙනෙකුගෙ පුතෙක් බැඳලා මනමාළි කැන්දගෙන එන දවස. මගුල් ගෙදර සියලු වැඩ මයිනා සහ සමාගම විසින් තමයි පාළනය උනේ බාර් එකේ හිටියෙ මයිනා. බාර් එකට එන මයිනගෙ අපත සෙට් එකට ස්ප්‍රයිට්, කෝලා සැරින් සැරේ දෙමින් හිටියෙ. රෑ වෙලා මහ සංගීත සැඳෑව මනමාළයයි මනමාළියි වට කරන් යාළු හිත මිතුරු ඩාන්ස්. ඔය අස්සෙ අපේ තඩියත් ඇඳං හිටපු කළිසම ගලවලා සරමක බැහැලා. මනමාලයා ඇවිත් සතුට ඉතිරිලා ගිහින් මයිනා සහ අපතයො හොය හොය ඉඹිනව. නටන්න ඇදගෙන යනව, ඕං ඔය අස්සෙ තඩියවත් අතින් ඇදන් ගියා ඩාන්ස් කරන්න. ඔය වෙලාවේ කටා වළත්තය වෙලා ලොකු වීදුරුවක අඩියට අරක්කු සූට්ටක් දාලා කොකාකෝලා වැඩිපුර දාලා දුන්නා තඩියට. කටාගෙ යාළුෆිට් එකට කෝලා වීදුරු තුනක් හතරක්ම බීපු තඩියත් ඩානස් ප්ලො එකේ. අපේ තඩියගෙ තියෙනව වෙනම ඩාන්ස් එකක්. සරමේ ඉස්සරහ පැත්තෙනුයි පස්ස පැත්තෙනුයි අල්ලං සරම උඩට පහතට කර කර දාන ඩාන්ස් එකක්. ටික ටික ඩාන්ස් ප්ලො එකේ කොනකට තල්ලු වෙච්ච තඩියා මිදුල කෙළවරක මල් පඳුරක් ළඟ ඩාන්ස් එකේ. ඕං ඉතිං එක කෙල්ලෙක් අඬ අඬ ඉන්නව පේනව, අළුත ගෙනා මනමාළිගෙ නෑදැවෙන නැන්දා කෙනෙක් මනමාළයගෙ අම්මට මොනවද කියනව. මනමාළයගෙ අම්මා මයිනට එන්න කියල කතා කලා. "මොකෝ නැන්දෙ" "බළපං පුතේ මේ කෙල්ලට කවුද @රියෙක් සරම උස්ස උස්ස පෙන්නනවලු" "ඒ මොකාද ඒ මං බලන්නං නැන්දෙ" අර නැන්දා "දුව මේ අයියට පෙන්නන්න මොකාද කියලා". මයිනා අර කෙල්ල හිටපු තැනට ගියා මල් පඳුරකට එහා පැත්තෙන් පුටු තියාගෙන කෙල්ලො ඩානස් බලන් ඉඳලා. එතන අඳුරත් එක්ක කාටවත් එතන පේන්නැ. හැබැයි ඩාන්ස් කරන එවුන් හොඳට පේනව. අපේ තඩියා ඔය වගක් නොදැන උගෙ ලුංගි ඩාන්ස් එක දාලා. ඒ වෙලාවෙ තඩියා ජොකාලස් ඉඳලා තියෙන්නෙ සරම වැඩිපුර ඉස්සිලා. කෙල්ල හිතලා තියෙන්නෙ තඩියා කෙල්ලට සරම උස්ස උස්ස වල්ල පෙන්නනව කියලා. ඒ කෙල්ලට කාරණාව තෙරුම් කරලා දීලා, අර ඩානස් කරන තැනට ගිහින් උන් හිටපු තැනත් පෙන්නුව අඳුරට එතන පේන්නැති බවත්. ඔය කතාව අහපු තඩියගෙ මම්මා හෙවත් මනමාළයගෙ අම්මා තඩියව පැත්තකට එක්කං ගිහින් වල්ල කපන්න හැදුවේ. බොහොම අමාරුවෙන් තමයි එදා තඩියගෙ වල්ල බේරලා දුන්නෙ. හැබැයි එච්චර හරියක් වෙලත් තඩිය නොවෙයි ජොකා දාන්න ඕන කියල පුරුද්දක් ඇති කර ගත්තෙ. පුරුදු පරිදි වල්ල වන වන තමා තඩියා ඉන්න හොයන්නෙ.
එන්නං ඈ....... මේ බොලා වල්ල ප්‍රවේශම් කර ගිනිල්ලා.
____මයිනා____

No comments:

Post a Comment